De meester

Bij zen is de meester geen meester over anderen, maar meester over zichzelf. Ieder gebaar en ieder woord van hem zijn een afspiegeling van zijn verlichte staat. Hij heeft geen eigen doelstellingen, geen verlangen dat iets anders zou moeten zijn dan het is. Zijn discipelen verzamelen zich niet om hem heen om hem te volgen, maar om zijn aanwezigheid in te drinken en zich te laten inspireren door zijn voorbeeld. In zijn ogen vinden ze de weerspiegeling van hun eigen waarheid en in zijn stilte kunnen ze makkelijker afdalen in de stilte van hun eigen wezen. De meester verwelkomt de discipelen niet omdat hij ze wil leiden, maar omdat hij zoveel te geven heeft. Samen creëren ze een energieveld dat ieder uniek individu helpt zijn of haar eigen licht te vinden.

Als je zo'n meester kunt vinden, ben je gezegend. Als je dat niet kunt, blijf dan zoeken. Leer van de leraren en de pseudomeesters en trek verder. Charaiveti, charaiveti, zei Gautama de Boeddha. Blijf in beweging.

Meesters onderrichten niet de waarheid; die kan met geen mogelijkheid onderwezen worden. Het is een overdracht die geschriften en woorden te boven gaat. Het is een overdracht. Het is energie die energie in jou oproept. Het is een soort synchroniciteit...

Je moet de meester vol liefde, vol vertrouwen en met een open hart tegemoettreden. je beseft niet wie je bent. Hij beseft wie hij is, hij beseft wie jij bent. Van een rups kun je zeggen dat hij niet beseft dat hij een vlinder kan worden. Jullie zijn rupsen - bodhisattva's. Alle rupsen zijn bodhisattva's en alle bodhisattva's zijn rupsen. Een bodhisattva wil zeggen iemand die een vlinder kan worden, die een boeddha kan worden, die een boeddha in de dop is, dat is zijn essentie...

De relatie tussen meester en discipel is dezelfde als die tussen een rups en een vlinder, een vriendschap tussen een rups en een vlinder. De vlinder kan niet bewijzen dat de rups een vlinder kan worden; de logica schiet daarvoor te kort. Maar de vlinder kan een verlangen in de rups oproepen - dat is wel mogelijk.